Friday, February 29, 2008

Ο Βαν Γκογκ και... το Δωδεκάθεο

, 1887
Ενα σημειωματάριο με άγνωστα σχέδια και την υπογραφή «Vincent» στα χέρια μιας Ελληνίδας. Ποιος το περίμενε; Οτι μια Ελληνίδα θα προξενούσε αναστάτωση στον διεθνή Τύπο και στο Μουσείο Βαν Γκογκ. Πρώτος έβγαλε την είδηση ο ανταποκριτής του BBC στην Αθήνα, Μάλκολμ Μπράμπαντ: η συγγραφέας Ντορέτα Πέππα έχει στην κατοχή της, όπως υποστηρίζει, ένα σημειωματάριο με σκίτσα του Βαν Γκογκ, που κάποια από αυτά φέρουν την υπογραφή «Vincent». Δεν άργησαν να «τσιμπήσουν» άλλα έγκυρα μέσα ενημέρωσης: το πρακτορείο Reuters, η βρετανική εφημερίδα Daily Telegraph, το ολλανδικό κανάλι Nederland 1...
  • Η ιστορία έχει ως εξής: Την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μπαμπάς αντάρτης, μαζί μ’ άλλους της εθνικής αντίστασης, κάνει επιδρομή σε τρένο των ναζί που μεταφέρει κλεμμένα έργα τέχνης, αρπάζει ό,τι μπορεί και έπειτα τα φυλάσσει σε ασφαλές μέρος. Περίπου 30 χρόνια μετά τον θάνατο του Μελέτιου Πέππα (το 1973), η μοναχοκόρη του ανακαλύπτει στα χειρόγραφά του το περίφημο βιβλιαράκι με το λογότυπο της Ακαδημίας Καλών Τεχνών των Βρυξελλών. Δεν πιστεύει στα μάτια της. Το δείχνει στον κοντινό της κύκλο. Στη συνέχεια, απευθύνεται στον διευθυντή συντήρησης της Εθνικής Πινακοθήκης, Μιχάλη Δουλγερίδη. «Το έφερε τυλιγμένο σε ένα πανί και μου ζήτησε να το δω. “Tι είναι αυτό;” τη ρώτησα. “Δείτε το και πείτε μου εσείς” απάντησε. Ολα έδειχναν –η γραφή, το χαρτί– ότι είναι το έργο ενός μεγάλου ζωγράφου. Της είπα: “Πρέπει να το διερευνήσεις!”».

Αυτά είπε ο Μ. Δουλγερίδης την περασμένη Παρασκευή στο Ζάππειο Μέγαρο, στην επίσημη παρουσίαση του βιβλίου «Το Σημειωματάριο του Vincent», της Διοδώρας– Ντορέτας Πέππα. Η γεννηθείσα το 1963 στην Αθήνα συλλέκτρια έργων τέχνης πλέον και πρόεδρος του «Ελλην.α.ις» (Ελλήνων Αρχαιοθρήσκων Ιερόν Σωματείον) πιστεύει ότι το σημειωματάριο ήταν ένα ημερολόγιο που κρατούσε ο καλλιτέχνης με σκοπό να το δωρίσει στον αγαπημένο του αδελφό Τεό. Η μελέτη επικεντρώνεται σε μια καινοφανή προσέγγιση του έργου Βαν Γκογκ: «“Εκρυβε” μέσα στα έργα του γράμματα, αριθμούς και σύμβολα, με σκοπό να αποκαλύψει εσωτερικά νοήματα και να μεταδώσει παράλληλα τους διαχρονικούς “χρησμούς” του στους ανθρώπους του μέλλοντος»... [Της Σελανας Βροντη, Η Καθημερινή, 29/2/2008]

Τιτσιάνο στη Βιέννη: ο μέγας δεξιοτέχνης και τα μυστήριά του



Διόνυσος και Αριάδνη

O «ύστερος Τιτσιάνο και η αισθησιακότητα της ζωγραφικής», στο Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης της Βιέννης, είναι από τις εκθέσεις εκείνες όπου και ελάσσονα έργα φαίνονται σοβαρά. Από αυτήν την άποψη είναι ένας παράδεισος του φιλότεχνου, γιατί δοκιμάζει την παρατηρητικότητα του βλέμματος και τη βαθύτητα του πνεύματος.

Ο ύστερος Τιτσιάνο είναι ένα από τα μεγάλα αινίγματα της τέχνης. Ως την ημέρα που πέθανε, κοντά στα 90 του χρόνια, κυριαρχούσε στη φωλιά εκείνη των φιδιών που ήταν η καλλιτεχνική σκηνή της Βενετίας του 16ου αιώνα. Αλλοτε τελειοποιούσε τα έργα του ώς το θάμβος και άλλοτε τα άφηνε μισοτελειωμένα. Πότε αιθέρια και πότε στοιχειωμένα, τα ύστερα αυτά έργα πετούν πάνω από τους αιώνες και φθάνουν στο σήμερα, ασκώντας μια περίεργη γοητεία στο σύγχρονο βλέμμα. Τούτο ακριβώς αποδεικνύει η έκθεση στη Βιέννη, όπου ενισχύοντας την καταπληκτική από μόνη της συλλογή Τιτσιάνο του Ιστορικού Μουσείου, έχουν καταφθάσει αριστουργήματα από το Πράδο, το Λούβρο και αλλού.

Ενα από αυτά είναι το «Γδάρσιμο του Μαρσύα», ίσως το πιο στοιχειωμένο έργο του Τιτσιάνο, όπου ο Απόλλωνας, έχοντας νικήσει τον σάτυρο Μαρσύα σε μουσικό διαγωνισμό, γδέρνει το κορμί του χαμένου, που κρέμεται ανάποδα από ένα δένδρο. Το αίμα στάζει και τις λιμνούλες που σχηματίζει στο χώμα, γλείφει ένας σκύλος.

Ο βασιλιάς Μίδας, που έχει τη μορφή του ίδιου του ζωγράφου, με το πιγούνι στο χέρι, κοιτάζει ανήμπορος. Τριγύρω τους φιγούρες σαν μέσα σε χορό, σχηματίζουν μια ενορχήστρωση από μέλη και πρόσωπα, πολύ ελεύθερα δοσμένη, πάνω στον μουσαμά, όπου διακρίνεται καθαρά μόνο μια μικρή, λευκή κουκίδα που είναι η λάμψη στο μάτι του Μαρσύα καθώς από το χώμα κοιτάζει τον θεατή.

Το στυλ αυτό δηλώνει κάποια αδυναμία του υπέργηρου πια ζωγράφου ή ότι το έργο είναι θεληματικά ή αθέλητα, μισοτελειωμένο; Το ερώτημα, καθώς γράφει ο Μάικλ Κίμελμαν στην «Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν», απασχολεί επί αιώνες τους μελετητές... [International Herald Tribune, Η Καθημερινή, 29/2/2008]

Επιστροφή του Βαν Γκογκ

Vincent van Gogh
Self-Portrait with Pipe and Straw Hat, Amsterdam, Van Gogh Museum. Photo: www.vangoghgallery.com

Ο πιο κοντινός πίνακας του Βαν Γκογκ στο χωριό Οβέρ συρ Ουάζ, που στο κοιμητήριό του βρίσκεται θαμμένος, είναι αναρτημένος 30 χιλιόμετρα μακριά, στο Μουσείο του Ορσέ, στο Παρίσι. Ο Ντομινίκ Σαρλ Ζανσέν, που κατέχει το πανδοχείο που ήταν η τελευταία κατοικία του Βαν Γκογκ, σχεδιάζει να μικρύνει την απόσταση.
Σχέδιό του, ή ίσως ουτοπία του, είναι να δει έναν αυθεντικό Βαν Γκογκ να κρέμεται στον τοίχο του μικρού δωματίου όπου ξεψύχησε ο σήμερα μεγάλος καλλιτέχνης, στις 29 Ιουλίου του 1890. Πριν από δύο μέρες είχε αυτοπυροβοληθεί στο στομάχι, ενώ ζωγράφιζε σε ένα πλαϊνό χωράφι. Θανάσιμα τραυματισμένος, σύρθηκε ώς το πανδοχείο όπου έμεινε αργοπεθαίνοντας επί δύο ημέρες, μέχρι να έρθει το τέλος.
Ο Ζανσέν, ένας χαρίεις 59χρονος Βέλγος, όπως γράφει η Μαρλίζ Σάιμονς στην «Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν», δεν έχει στον νου του έναν οποιονδήποτε πίνακα του Βαν Γκογκ, αλλά τα «Σταροχώραφα», το τελευταίο ή ένα από τα τελευταία έργα του. Εκτιμήσεις του Σόθμπι’ς φέρουν την αξία του έργου μεταξύ 28 και 35 εκατομμυρίων δολαρίων, πράγμα που σημαίνει ότι, όχι αγορά, ούτε καν δανεισμός του δεν είναι δυνατος. Ο Ζανσέν όμως προσπαθεί να βρει τα χρήματα μέσω ιδιωτικών χορηγιών ή καλώντας τους λάτρεις της τέχνης του Βαν Γκογκ μέσω του Ιντερνετ.
Πολλοί από τον κόσμο της τέχνης το θεωρούν ένα ηρωικό, θαυμάσιο και αντιρεαλιστικό όνειρο – άλλωστε πολλές εικόνες του Βαν Γκογκ έχουν γίνει αφίσες, έτσι ώστε η πραγματική εικόνα ενός από τα φημισμένα έργα δεν θα δημιουργούσε τίποτε παραπάνω από εμπορικό καρνάβαλο... [International Herald Tribune, Η Καθημερινή, 29/2/2008]

Thursday, February 28, 2008

Πολύμορφες εικαστικές αναζητήσεις


Εργο του Τζ. Καγκλή
Εκθεση ζωγραφικής του Τζουλιάνο Καγκλή, παρουσιάζει έως 8/3 η γκαλερί «έκφραση γιάννα γραμματοπούλου» (Βαλαωρίτου 9α). Κεντρικό θέμα είναι η γυναικεία φιγούρα. Οπως σημειώνει ο Χρήστος Μπουλώτης: «Σαν σπονδυλωτοί μονόλογοι οι γυναίκες μοιάζουν να μιλούν για πάθη και πένθη του σώματος, δηλαδή του χρόνου, για την ανθρώπινη συνθήκη, την επιθυμία για διάρκεια... Ο ζωγραφικός λόγος, τεχνηέντως αποδραματοποιημένος, καταφέρνει να γίνει σχεδόν αντικειμενικός, χωρίς βιμπράτο, με την ηδύτητα της μελαγχολίας και με ήπια εγκαρτέρηση μπροστά στο μοναχικό ταξίδι μας(...)».
  • Ομαδική έκθεση ζωγραφικής, γλυπτικής, φωτογραφίας, γκράφικς και εγκαταστάσεων θα φιλοξενήσει (18/3-19/4) το «Τρίγωνο» (Δροσίνη και Δ. Κυριακού 16, Κηφισιά). Τίτλος της: «Αντι+θέσεις». Συμμετέχουν οι: Αθηνά Αντωνιάδου (Κύπρος / Γερμανία), Ρέα Αφαντίτου (Κύπρος), Μαριάννα Κωνσταντή (Κύπρος), Lus Deza (Περού / Σουηδία), Genti Korini (Αλβανία), Iseult Labote (Ελβετία), Alain Pette (Γαλλία), Olga Popescu (Ρουμανία), Daniel Stancu (Ρουμανία), Juanjo Oliva (Ισπανία) κ.ά. Επιμέλεια έκθεσης: Βασίλης Καρακατσάνης.
  • Συνεχίζεται (έως 8/3) στην αίθουσα τέχνης «Καπλανών 5» η ομαδική έκθεση «Εξι εκδοχές παραστατικής ζωγραφικής». Παρουσιάζονται έργα έξι γνωστών ζωγράφων (Ζαχαρία Αρβανίτη, Γιάννη Βαλαβανίδη, Χρόνη Μπότσογλου, Τριαντάφυλλου Πατρασκίδη, Νίκου Χουλιαρά, Γιάννη Ψυχοπαίδη), με μακρόχρονη θητεία στην ελληνική παραστατική ζωγραφική.
  • «Ζωντανοί κήποι», τιτλοφορείται η έκθεση ζωγραφικής του G. Banner, στην γκαλερί «Mary Alexiou - Athens Space» (Δημοκρίτου και Στρατιωτικού Συνδέσμου 23). Ο ζωγράφος μάς εισάγει σε ένα ρεαλιστικά μεταφυσικό κόσμο, κινούμενο μεταξύ πραγματικού και φανταστικού.
  • Η γκαλερί «Harma» (Θέσπιδος 10, Πλάκα) παρουσιάζει (έως 13/3), ομαδική έκθεση. Συμμετέχουν με πρωτότυπα κοσμήματα οι: Μαίρη - Ζωή, Ελενα Σύρακα, Vassilia, Ειρήνη Αγιακάτσικα, Αγγελική Γαρμπή και ΟΜ. Ζωγραφική: Μάριος Χονδρογιάννης. Περίτεχνες διακοσμητικές δημιουργίες των ΟΜ και PAL. Καλλιτεχνική κεραμική και πορσελάνη: Σαβίνα Βασιλειάδη κ.ά.
  • Το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας 50) φιλοξενεί έκθεση ζωγραφικής του Πέτρου Μακρή με τίτλο «Εβίβα ρεμπέτες! Viva el tango». Παρουσιάζονται 40 ακουαρέλες, λάδια και παστέλ. [Ριζοσπάστης, 29/2/2008]

Wednesday, February 27, 2008

«Εφυγε» ο ζωγράφος και τεχνοκριτικός Γιώργος Φωκάς

«Εφυγε» (23/2) ο ζωγράφος και τεχνοκριτικός Γιώργος Φωκάς. Γεννημένος στο Αργοστόλι το 1917, σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ κοντά στους Δ. Μπισκίνη και Σ. Βικάτο. Στην Κατοχή συνέχισε στην Αυστρία (ζωγραφική, σκηνογραφία, ιστορία της τέχνης). Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, σπούδασε σκηνογραφία και διακοσμητική με δασκάλους τους Γ. Τσαρούχη, Γ. Βακαλό. Παράλληλα, έκανε ελεύθερες σπουδές σε Παρίσι, Κολονία, Ντίσελντορφ, Αμστερνταμ. Στην πρώτη περίοδο της ζωγραφικής του ανήκουν συνθέσεις αντικειμένων της καθημερινής ζωής. Μετά το 1974 διακρίνουμε δύο νέες ενότητες: Στην πρώτη κυριαρχούν ανεικονικές συνθέσεις με σχήματα που περιπλέκονται και αναπτύσσονται σε όλη τη ζωγραφική επιφάνεια, ενώ στη δεύτερη συγκεκριμένα θέματα, σε ονειρικούς συνδυασμούς. Σημαντική ήταν η σκηνογραφική του δουλειά, η ενασχόλησή του με την καλλιτεχνική αφίσα και την εικονογράφηση βιβλίων.

Saturday, February 23, 2008

«ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ» ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ


Αναμνηστικές φωτογραφίες με πολυμελείς οικογένειες από τα Κύθηρα της δεκαετίας του 1920 και του 1930, μεμονωμένα πορτρέτα ανδρών, γυναικών και παιδιών μιας εποχής, που το μεταναστευτικό ρεύμα των Ελλήνων προς Βόρεια Αμερική και Αυστραλία ήταν ισχυρό και όλοι είχαν κάποιον δικό τους για να του στείλουν φωτογραφία στην ξενιτιά, «ζωντανεύουν» από σήμερα στο Μουσείο Μπενάκη (κτίριο Πειραιώς), με το διασωζόμενο έργο του φωτογράφου Παναγιώτη Φατσέα, στην έκθεση «Πρόσωπα των Κυθήρων - 1920-1938».

Το αρχείο του Παναγιώτη Φατσέα αποτελείται από περίπου 2.200 γυάλινες αρνητικές πλάκες, που ήταν εγκαταλελειμμένες για πάνω από έξι δεκαετίες, αλλοιωμένες από την υγρασία και τη σκόνη. Ωστόσο, το αρχείο ήταν συγκεντρωμένο ως το θάνατο του Κυθήριου φωτογράφου το 2002, οπότε και το ανακάλυψε ο φωτογράφος και επιμελητής της έκθεσης στο Μπενάκη, Γιάννης Σταθάτος, ο οποίος και φρόντισε για τη συντήρησή του, πιστεύοντας ότι στο έργο του Παναγιώτη Φατσέα, μπορούμε να αναγνωρίσουμε έναν από τους αξιολογότερους φωτογράφους του μέσου 20ού αιώνα.

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

Με απόφαση του Προέδρου της Βουλής Δημήτρη Σιούφα ανασυστήθηκε η Επιτροπή Τέχνης και Πολιτισμού της Βουλής. Επισημαίνεται ότι η Επιτροπή Τέχνης και Πολιτισμού συγκροτήθηκε για πρώτη φορά το 1995, με απόφαση του τότε Προέδρου Απόστολου Κακλαμάνη.

Έργο της Επιτροπής είναι η διατύπωση γνώμης σε θέματα Τέχνης και Πολιτισμού, όπως η αισθητική του κτηρίου της Βουλής, των χώρων του και του εξοπλισμού του και ιδίως σε ζητήματα που αφορούν τον εμπλουτισμό της συλλογής έργων τέχνης της Βουλής, η οργάνωση από μέρους της Βουλής ή συμμετοχή της σε πολιτιστικές δραστηριότητες καθώς και σε κάθε θέμα συναφούς περιεχομένου.

Ως Πρόεδρος της Επιτροπής επανατοποθετείται ο Ακαδημαϊκός Παναγιώτης Τέτσης, ενώ μέλη της είναι διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί και άνθρωποι της τέχνης και του πολιτισμού. Συγκεκριμένα η νέα Επιτροπή Τέχνης και Πολιτισμού της Βουλής απαρτίζεται από τους: Παναγιώτης Τέτσης, Ακαδημαϊκός, ως Πρόεδρος, Άγγελος Δεληβοριάς, Αρχαιολόγος, Διευθυντής Μουσείου Μπενάκη, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, ως μέλος, Αχιλλέας Δρούγκας, Ζωγράφος, ως μέλος, Δημήτριος Καλτσάς, Αρχαιολόγος, Διευθυντής Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, ως μέλος, Δημοσθένης Κοκκινίδης, Ζωγράφος και τ.Πρύτανης Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, ως μέλος, Δημήτριος Κωνστάντιος, Αρχαιολόγος, Διευθυντής Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου, ως μέλος, Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα, Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης, Διευθύντρια Εθνικής Πινακοθήκης, ως μέλος, Γεώργιος Λάππας, Γλύπτης, Καθηγητής Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, Διευθυντής Τμήματος Γλυπτικής, ως μέλος, Χαράλαμπος Μπούρας, Αρχιτέκτων, Καθηγητής Ε.Μ.Π., ως μέλος, Τριαντάφυλλος Πατρασκίδης, Πρύτανης Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, ως μέλος, Σωτήρης Σόρογκας, Ζωγράφος και τ.Πρύτανης Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, ως μέλος.

Wednesday, February 20, 2008

Honoré Daumier (26 Φεβρουαρίου 1808)

Photograph:“At the Palais de Justice,” gouache on paper by Honoré Daumier; in the Musée du Petit Palais, Paris

“At the Palais de Justice,” gouache on paper by Honoré Daumier; in the Musée du Petit Palais, Paris

Ο Γάλλος καλλιτέχνης (καρικατουρίστας, ζωγράφος και γλύπτης) Honoré Daumier, που γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου του 1808 (και πέθανε το 1879), ήταν διάσημος για τα κινούμενα σχέδια και τα σχέδιά του που σατιρίζουν τη γαλλική κοινωνία, και τα έργα ζωγραφικής του που βοήθησαν στην εισαγωγή της ιμπρεσιονιστικής [Impressionist] τεχνικής στη σύγχρονη τέχνη.

Photograph:Don Quixote and Sancho Panza, oil on canvas by Honoré Daumier, c. 1865–70.

Don Quixote and Sancho Panza, oil on canvas by Honoré Daumier, c. 1865–70.

Daumier's paintings were probably done for the most part fairly late in his career. Although he was accepted four times by the Salon, he never exhibited his paintings otherwise and they remained practically unknown up to the time of an exhibition held at Durand-Ruel's gallery in 1878, the year of his death. The paintings are in the main a documentation of contemporary life and manners with satirical overtones, although he also did a number featuring Don Quixote as a larger-than-life hero. His technique was remarkably broad and free. As a sculptor he specialized in caricature heads and figures, and these too are in a very spontaneous style. In particular he created the memorable figure of `Ratapoil' (meaning `skinned rat'), who embodied the sinister agents of the government of Louis-Philippe. A similar political type in his graphic art was `Robert Macaire', who personified the unscrupulous profiteer and swindler.

http://www.ibiblio.org/wm/paint/auth/daumier/uprising.jpg

The Burden (The Laundress), c. 1850-53 (110 Kb); Oil on canvas, 130 x 98 cm (51 1/8 x 38 5/8 in); The Hermitage, St. Petersburg; No. 3K 1500. Formerly collection Gerstenberg/Scharf, Berlin

In the directness of his vision and the lack of sentimentality with which he depicts current social life Daumier belongs to the Realist school of which Courbet was the chief representative. As a caricaturist he stands head and shoulders above all others of the 19th-century. He had the gift of expressing the whole character of a man through physiognomy, and the essence of his satire lay in his power to interpret mental folly in terms of physical absurdity. Although he never made a commercial success of his art, he was appreciated by the discriminating and numbered among his friends and admirers Delacroix, Corot, Forain, and Baudelaire. Degas was among the artists who collected his works.

http://www.ibiblio.org/wm/paint/auth/daumier/3class.jpg

The Third-Class Carraige, 1863-65 (150 Kb); Oil on canvas, 65.4 x 90.2 cm (25 3/4 x 35 1/2 in); The Metropolitan Museum of Art, New York

Honore Daumier, was deeply interested in people, especially the underprivileged. In Third-Class Carriage he shows us, with great compassion, a group of people on a train journey. We are especially concerned with one family group, the young mother tenderly holding her small child, the weary grandmother lost in her own thoughts, and the young boy fast asleep. The painting is done with simple power and economy of line. The hands, for example, are reduced to mere outlines but beautifully drawn. The bodies are as solid as clay, their bulk indicated by stressing the essential and avoiding the nonessential. These are not portraits of particular people but of mankind.


http://www.ibiblio.org/wm/paint/auth/daumier/collector.jpg

The Print Collector, 1857-63 (40 Kb); Oil on panel; The Art Institute of Chicago

Tuesday, February 12, 2008

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ ΣΤΗ ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Πολύτιμη συλλογή


ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ από 150.000 έργα ζωγραφικής, χειροποίητες κούκλες, αλλά και παραμύθια που έγραψαν και εικονογράφησαν παιδιά από όλο τον κόσμο, έχει συγκεντρώσει, από το 2000, με τη διοργάνωση τριών παγκόσμιων Μπιενάλε, η Ακαδημία Παιδικής Τέχνης της Ξάνθης.
12/2


Η μεγαλύτερη κλοπή στην Ελβετία


ΠΙΝΑΚΕΣ ανεκτίμητης αξίας αφαίρεσαν ένοπλοι από την Collection E.G Buehrle της Ζυρίχης. Πρόκειται για έργα των Βαν Γκογκ, Μονέ, Σεζάν και Ντεγκά, αξίας τουλάχιστον 112 εκατ. ευρώ. «Πρόκειται για τη μεγαλύτερη κλοπή που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στην Ελβετία και οπωσδήποτε και στην Ευρώπη» τόνισε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ο εκπρόσωπος της αστυνομίας της Ζυρίχης, Μάριο Κορτέζι.
12/2

Στα 112 εκατομμύρια ευρώ (180 εκατ. ελβετικά φράγκα) ανέρχεται η αξία των πινάκων ζωγραφικής που εκλάπησαν την Κυριακή από μουσείο της Ζυρίχης http://www.naftemporiki.gr/news/static/08/02/11/1474438.htm . Η αστυνομία της Ζυρίχης έκανε λόγο για την πιο μεγάλη ληστεία έργων τέχνης στην Ελβετία, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη, εκτιμώντας αρχικά την αξία των κλαπέντων έργων στα 100 εκατ.
11/2 16:07

Πολλοί πίνακες του Σεζάν, του Ντεγκά, του Βαν Γκογκ και του Μονέ εκλάπησαν χθες από μουσείο της Ζυρίχης, ανακοίνωσε σήμερα η τοπική αστυνομία, διευκρινίζοντας ότι η αξίας των έργων αυτών ανέρχεται σε περισσότερα από 100 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα (66 εκατομμύρια ευρώ).
11/2 13:05

Πίνακες μεγάλων ζωγράφων, όπως των Σεζάν, Ντεγκά, Βαν Γκογκ και Μονέ, εκλάπησαν χθες Κυριακή από μουσείο της Ζυρίχης, ανακοίνωσε η τοπική αστυνομία. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η αξία των έργων που εκλάπησαν, ξεπερνά τα 100 εκατ.
11/2 11:36

ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 13 Φεβρουαρίου, ώρα 7.30 μ.μ. εγκαινιάζεται στην αίθουσα του Αιγυπτιακού Μορφωτικού Κέντρου Αθηνών (Πανεπιστημίου 6), η έκθεση γλυπτικής του Αιγύπτιου γλύπτη και καθηγητoύ του South Valley University of Egypt, Αχμέτ Αμπντέλ Ατζέμ Γκάντ. Διάρκεια έως 26 Φεβρουαρίου. (Ωρες επισκέψεων: 5 έως 8 μ.μ.).
11/2

ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ, μυστικισμός και ναϊφ διάθεση χαρακτηρίζουν τα έργα των Αρμένιων ζωγράφων με θέματα διαφορετικά, στην έκθεση με τίτλο «Ανομοιότητες», που παρουσιάζουν από σήμερα (11 Φεβρουαρίου) στην πρεσβεία της Αρμενίας στο Χαλάνδρι (οδός Κων/νου Παλαιολόγου 95). Ωρες επισκέψεων 11.00 π.μ. έως 16.00 Διάρκεια έως 21 Φεβρουαρίου.
11/2

ΔΥΟ πίνακες του Πάμπλο Πικάσο αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ εκλάπησαν από έκθεση ζωγραφικής στην Ελβετία. Σύμφωνα με την αστυνομία τα έργα εκλάπησαν το βράδυ της Τετάρτης από γκαλερί στην πόλη Φαέφικον, κοντά στη Ζυρίχη. Τις δύο ελαιογραφίες με τίτλο «Ποτήρι και Κανάτα» και «Κεφάλι Αλόγου» είχε δανείσει στην γκαλερί το Μουσείο Σπρένγκελ στη Γερμανία.
9/2


ΠΑΡΑΤΕΙΝΕΤΑΙ μέχρι τις 29 Μαρτίου η έκθεση του Philip Taaffe από τη Συλλογή Πορταλάκη, που παρουσιάζεται με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η Συμπαθητική Μαγεία του Philip Taaffe». Η σημαντική αυτή έκθεση περιέχει αντιπροσωπευτικά έργα του Philip Taaffe από το 1996 έως το 2006, τα οποία καλύπτουν ένα σημαντικό μέρος της μακρόχρονης πορείας του καλλιτέχνη στην πληρότητά της, δίνοντας για πρώτη φορά τη δυνατότητα να εκτιμήσει κανείς το εύρος και το μέγεθος της συμβολής του Taaffe στη σύγχρονη ζωγραφική.
8/2


Η ματιά αποτελεί τη σημαία του νέου πρωτοποριακού μουσείου 21_21 Design Sight του ιδρύματος Issey Miyake στο Τόκιο, εκεί όπου ως τις 16 Μαρτίου, παρουσιάζεται η έκθεση «Bull's Eye 2008», με τη συμμετοχή κορυφαίων καλλιτεχνών. Ανάμεσα στους συμμετέχοντες και ο Ελληνας εικαστικός και curator Βασίλης Ζηδιανάκης που σχεδίασε έναν Κύκλωπα με τεράστιο μάτι και λεπτά άκρα, ο οποίος έχει την «ιδιότητα» να ξορκίζει το κακό και να φέρνει καλοτυχία. Στη φωτογραφία, σειρά πορτρέτων και ματιών του Grancis Giacobbeti με τον τίτλο «Hymn».
8/2

ΤΡΕΙΣ γλυπτικές εγκαταστάσεις μεγάλων διαστάσεων, σχέδια και ένα βίντεο του Κωστή Βελώνη θα παρουσιαστούν στο 24ο Διεθνές Φεστιβάλ του Σεράγεβο, το οποίο διαδραματίζεται κάτω από το γενικό τίτλο: «Οδοφράγματα χωρίς σύνορα - '68 - Ενας καινούργιος, γενναίος κόσμος».
7/2

Tuesday, February 5, 2008

ΗΤΑΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ Ο ΝΤΙΝΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Σε ηλικία 55 ετών, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, ο γνωστός φωτογράφος Ντίνος Διαμαντόπουλος, ο άνθρωπος που απαθανάτισε με το φακό του δεκάδες Ελληνες καλλιτέχνες, αλλά και πολιτικούς. Ο Ντ. Διαμαντόπουλος προερχόταν από οικογένεια φωτογράφων, αφού ο παππούς και ο πατέρας του ασκούσαν αυτό το επάγγελμα. Το 1976, μαζί με το μεγαλύτερο αδελφό του, Τάκη, επίσης φωτογράφο, άνοιξαν φωτογραφικό στούντιο στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο λειτούργησαν μαζί, μέχρι τη στιγμή που ο αδελφός του αναζήτησε το δικό του δρόμο στο Παρίσι. Στην τριαντάχρονη επαγγελματική του πορεία, ο Ντ. Διαμαντόπουλος, απαθανάτισε εκατοντάδες πρόσωπα, και όπως συνήθιζε να λέει: «Ακόμα και σε ένα άσχημο πρόσωπο προσπαθούσα να βρω τις όμορφες πλευρές του και να το αποτυπώσω σε φωτογραφία». Παράλληλα, ήταν εξίσου γνωστός για το ρετούς, «το απαραίτητο τελικό άγγιγμα» όπως το χαρακτήριζε.